نوشته شده توسط : پزشک و درمان

بیماری سل و راه های درمان سل

پیشگیری از سل
 سل (TB) یک بیماری عفونی بالقوه جدی است که عمدتاً ریه ها را تحت تأثیر قرار می دهد. باکتری‌هایی که باعث سل می‌شوند از طریق قطرات کوچکی که از طریق سرفه و عطسه در هوا منتشر می‌شوند و از فردی به فرد دیگر سرایت می‌کنند. این بیماری زمانی که در کشورهای توسعه یافته نادر بوده، اما این عفونت های سل در سال ۱۹۸۵ افزایش یافت که تا حدی به دلیل ظهور HIV، ویروسی که باعث ایدز می شود. HIV سیستم ایمنی فرد را ضعیف می کند، بنابراین نمی تواند با میکروب سل مبارزه کند. در ایالات متحده، به دلیل برنامه های کنترل قوی تر، سل در سال ۱۹۹۳ دوباره شروع به کاهش کرد. اما همچنان یک نگرانی است.

بسیاری از سویه های سل در طول زمان در برابر داروهایی که برای درمان این بیماری استفاده می شوند مقاومت می کنند. افراد مبتلا به سل فعال برای خلاص شدن از شر عفونت و جلوگیری از مقاومت آنتی بیوتیکی باید چندین ماه از انواع داروها استفاده کنند.

 

علائم ابتلا به سل
اگرچه بدن شما می تواند حاوی باکتری هایی باشد که باعث سل می شوند، سیستم ایمنی بدن شما معمولاً می تواند از بیمار شدن شما جلوگیری کند. به همین دلیل، پزشکان بین سل نهفته و فعال افتراق ایجاد میکنند:

سل نهفته: شما عفونت سل دارید، اما باکتری های بدن شما غیر فعال هستند و هیچ علامتی ایجاد نمی کنند. سل نهفته که سل غیر فعال یا عفونت سل نیز نامیده می شود، مسری نیست. سل نهفته می تواند به سل فعال تبدیل شود، بنابراین درمان مهم است.
سل فعال: این بیماری که بیماری سل نیز نامیده می شود، شما را بیمار می کند و در بیشتر موارد می تواند به دیگران سرایت کند. ممکن است هفته ها یا سال ها پس از عفونت با باکتری سل رخ دهد. علائم و نشانه های سل فعال عبارتند از: سرفه سه هفته یا بیشتر، سرفه خونی یا مخاطی، درد قفسه سینه یا درد همراه با تنفس یا سرفه، کاهش وزن ناخواسته، خستگی، تب، عرق شبانه، لر، از دست دادن اشتها و ...
سل همچنین می تواند سایر قسمت های بدن شما از جمله کلیه ها، ستون فقرات یا مغز را تحت تاثیر قرار دهد. هنگامی که سل در خارج از ریه شما رخ می دهد، علائم و نشانه ها بسته به اندام های درگیر متفاوت است. به عنوان مثال، سل ستون فقرات ممکن است باعث کمردرد شود و سل در کلیه ها ممکن است باعث ایجاد خون در ادرار شود.

علائم ابتلا به سل

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟
اگر تب، کاهش وزن بدون دلیل، تعریق شبانه خیس یا سرفه مداوم دارید، به پزشک مراجعه کنید. اینها اغلب نشانه های سل هستند، اما می توانند ناشی از شرایط دیگر نیز باشند. همچنین اگر فکر می کنید در معرض سل قرار گرفته اید، به پزشک خود مراجعه کنید. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها توصیه می کند که افرادی که در معرض خطر ابتلا به سل هستند از نظر عفونت نهفته سل غربالگری شوند. این توصیه شامل افرادی می شود که:

مبتلا به HIV/AIDS هستند، از داروهای IV استفاده کنید،با افراد آلوده در تماس هستند،از کشوری هستند که سل در آن شایع است، مانند چندین کشور در آمریکای لاتین، آفریقا و آسیا در مناطقی که سل شایع است، مانند زندان ها یا خانه های سالمندان، زندگی یا کار کنید در مراقبت های بهداشتی کار کنید و افراد با خطر بالای ابتلا به سل را درمان کنید آیا کودکانی که در معرض بزرگسالان قرار دارند در معرض خطر ابتلا به سل هستند.

علل بیماری سل
سل توسط باکتری هایی ایجاد می شود که از طریق قطرات میکروسکوپی منتشر شده در هوا از فردی به فرد دیگر منتقل می شود. این بیماری می تواند زمانی اتفاق بیفتد که فرد مبتلا به نوع فعال و درمان نشده سل سرفه کند، صحبت کند، عطسه کند، تف کند، بخندد یا آواز بخواند.

اگرچه سل مسری است، اما گرفتن آن آسان نیست. احتمال ابتلای شما به سل از فردی که با او زندگی یا کار می کنید بسیار بیشتر از یک غریبه است. اکثر افراد مبتلا به سل فعال که حداقل دو هفته از درمان دارویی مناسب برخوردار بوده اند، دیگر مسری نیستند.

HIV و سل
از دهه 1980، موارد سل به دلیل گسترش HIV، ویروسی که باعث ایدز می شود، به طور چشمگیری افزایش یافته است. HIV سیستم ایمنی را سرکوب می کند و کنترل باکتری سل را برای بدن دشوار می کند. در نتیجه، احتمال ابتلا به سل و پیشرفت از بیماری نهفته به بیماری فعال در افراد مبتلا به HIV بسیار بیشتر از افرادی است که HIV مثبت نیستند.

سل مقاوم به درمان
سل همچنین به دلیل افزایش سویه های مقاوم به دارو یک قاتل اصلی باقی می ماند. با گذشت زمان، برخی از میکروب های سل توانایی زنده ماندن با وجود داروها را پیدا کردند. این تا حدی به این دلیل است که افراد داروهای خود را طبق دستور مصرف نمی کنند یا دوره درمان را کامل نمی کنند. زمانی که آنتی بیوتیک نتواند تمام باکتری های مورد نظر خود را از بین ببرد، گونه های مقاوم به دارو سل ظاهر می شوند. باکتری های زنده مانده به آن دارو و اغلب آنتی بیوتیک های دیگر نیز مقاوم می شوند. برخی از باکتری های سل نسبت به رایج ترین درمان ها مانند ایزونیازید و ریفامپین (ریفادین، ریماکتان) مقاومت نشان داده اند. برخی از سویه های سل نیز نسبت به داروهایی که کمتر در درمان سل استفاده می شوند، مانند آنتی بیوتیک های معروف به فلوروکینولون ها و داروهای تزریقی از جمله آمیکاسین و کاپرومایسین (کاپاستات) مقاومت ایجاد کرده اند. این داروها اغلب برای درمان عفونت هایی استفاده می شوند که به داروهای رایج تر مقاوم هستند.

 

عوامل خطر (ریسک فاکتور ها)
هر کسی ممکن است به سل مبتلا شود، اما برخی عوامل می توانند خطر ابتلا به سل را افزایش دهند، از جمله سیستم ایمنی ضعیف شده، یک سیستم ایمنی سالم اغلب با موفقیت با باکتری سل مبارزه می کند. با این حال، چندین بیماری و دارو می توانند سیستم ایمنی بدن شما را تضعیف کنند، از جمله:

HIV / AIDS
 دیابت
بیماری کلیوی شدید
سرطان های خاص
درمان سرطان، مانند شیمی درمانی
داروهایی برای جلوگیری از رد اعضای پیوندی
برخی از داروهای مورد استفاده برای درمان آرتریت روماتوئید
ب یماری کرون و پسوریازیس
سوء تغذیه یا وزن کم بدن
سن خیلی کم یا بالا
 

عوامل خطر و ریسک فاکتورها

سفر یا زندگی در مناطق خاص
اگر در مناطقی زندگی می کنید، مهاجرت می کنید یا به مناطقی سفر می کنید که میزان ابتلا به سل بالا است، خطر ابتلا شما نیز به سل افزایش می یابد.

این مناطق عبارتند از:

آفریقا
آسیا
اروپای شرقی
روسیه
آمریکای لاتین
 

عوامل مؤثر دیگر

استفاده از مواد مخدر: داروهای IV یا مصرف زیاد الکل سیستم ایمنی شما را ضعیف می کند و شما را در برابر سل آسیب پذیرتر می کند.
استفاده از تنباکو: مصرف دخانیات خطر ابتلا به سل و مرگ ناشی از آن را به شدت افزایش می دهد.
کار در مراقبت های بهداشتی: تماس منظم با افرادی که بیمار هستند، شانس شما را برای قرار گرفتن در معرض باکتری سل افزایش می دهد. استفاده از ماسک و شستن مکرر دست ها تا حد زیادی خطر ابتلا را کاهش می دهد. -زندگی یا کار در یک مرکز مراقبت مسکونی:
افرادی که در زندان‌ها، پناهگاه‌های بی‌خانمان‌ها، بیمارستان‌های روان‌پزشکی یا خانه‌های سالمندان زندگی می‌کنند یا کار می‌کنند، به دلیل ازدحام بیش از حد و تهویه ضعیف، همگی در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به سل هستند. زندگی با فرد مبتلا به سل تماس نزدیک با فردی که مبتلا به سل است، خطر ابتلا را افزایش می دهد.

 

عوارض ابتلا به سل
بدون درمان، سل می تواند کشنده باشد. بیماری فعال درمان نشده معمولا ریه های شما را تحت تاثیر قرار می دهد، اما می تواند سایر قسمت های بدن شما را نیز تحت تاثیر قرار دهد. عوارض سل عبارتند از:

درد ستون فقرات: کمردرد و سفتی از عوارض شایع سل هستند.
آسیب مفصل: آرتریت ناشی از سل (آرتریت سلی) معمولاً باسن و زانو را درگیر می کند.
تورم غشاهای پوشاننده مغز (مننژیت): این عارضه می تواند باعث سردرد دائمی یا متناوب شود که برای هفته ها رخ می دهد و تغییرات ذهنی احتمالی را ایجاد می کند.
مشکلات کبدی یا کلیوی: کبد و کلیه ها به فیلتر کردن مواد زائد و ناخالصی ها از جریان خون کمک می کنند. سل در این اندام ها می تواند عملکرد آنها را مختل کند.
اختلال های قلبی: به ندرت، سل می تواند بافت هایی را که قلب شما را احاطه کرده اند، آلوده کند و باعث التهاب و تجمع مایعات شود که ممکن است در توانایی قلب شما برای پمپاژ موثر اختلال ایجاد کند. این وضعیت که تامپوناد قلبی نام دارد، می تواند کشنده باشد.
 

پیشگیری از سل
اگر آزمایش شما برای عفونت نهفته سل مثبت باشد، ممکن است پزشک به شما توصیه کند که از داروهایی برای کاهش خطر ابتلا به سل فعال استفاده کنید.

فقط سل فعال مسری است. از خانواده و دوستان خود محافظت کنید اگر مبتلا به سل فعال هستید، معمولاً چند هفته طول می کشد تا با داروهای سل درمان کنید تا دیگر مسری نباشید. این نکات را برای کمک به جلوگیری از بیمار شدن دوستان و خانواده خود دنبال کنید:

در خانه بمانید،در چند هفته اول درمان به محل کار یا مدرسه نروید یا در اتاقی با افراد دیگر نخوابید.
اتاق را تهویه کنید،میکروب های سل در فضاهای بسته کوچک که هوا حرکت نمی کند راحت تر پخش می شود. اگر هوای بیرون خیلی سرد نیست، پنجره ها را باز کنید و از یک پنکه برای دمیدن هوای داخل خانه استفاده کنید.
دهان خود را بپوشانید،هر زمان که می خندید، عطسه می کنید یا سرفه می کنید از دستمال کاغذی برای پوشاندن دهان خود استفاده کنید. دستمال کثیف را در یک کیسه قرار دهید، در آن را ببندید و دور بیندازید.
ماسک بزنید،استفاده از ماسک صورت هنگامی که در اطراف افراد دیگر در طول سه هفته اول درمان هستید ممکن است به کاهش خطر انتقال کمک کند.
 

پیشگیری از بیماری سل

دوره ی درمان دارویی خود را به اتمام برسانید
 این مهمترین قدمی است که می توانید برای محافظت از خود و دیگران در برابر سل بردارید. هنگامی که درمان را زود متوقف می کنید یا از دوزهای مصرفی خودداری می کنید، باکتری های سل این شانس را دارند که جهش هایی ایجاد کنند که به آنها اجازه می دهد از قوی ترین داروهای سل زنده بمانند. سویه‌های مقاوم به دارو کشنده‌تر هستند و درمان آن‌ها دشوارتر است.

دوره درمان دارویی بیماری سل

واکسیناسیون
 در کشورهایی که سل شایع تر است، نوزادان اغلب با واکسن باسیل Calmette-Guerin (BCG) واکسینه می شوند. واکسن BCG برای استفاده عمومی در ایالات متحده توصیه نمی شود زیرا در بزرگسالان بسیار مؤثر نیست. ده ها واکسن جدید سل در مراحل مختلف توسعه و آزمایش هستند.

 

به طور خلاصه
سل (TB) یک عفونت باکتریایی است که از طریق استنشاق قطرات ریز سرفه یا عطسه یک فرد مبتلا منتشر می شود. این بیماری عمدتاً ریه ها را درگیر می کند، اما می تواند هر قسمت از بدن از جمله شکم (شکم)، غدد، استخوان ها و سیستم عصبی را درگیر کند. سل یک بیماری بالقوه جدی است، اما اگر با آنتی بیوتیک مناسب درمان شود، می توان آن را درمان کرد.



:: برچسب‌ها: سل ,
:: بازدید از این مطلب : 84
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : چهار شنبه 31 خرداد 1402 | نظرات ()
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

شناخت بیماری سل ، انواع و درمان خانگی و دارویی سل
ایا بیماری سل کشنده است؟ آیا بیماری سل درمان دارد؟ آیا بیماری سل واگیردار است؟ برای دریافت پاسخ این سوالات مقاله زیر را مطالعه کنید.
تصویر تیم تولید محتوای پزشکی و سلامتی پذیرش۲۴ تیم تولید محتوای پزشکی و سلامتی پذیرش۲۴آخرین به روز رسانی: ۱۴۰۰-۱۲-۲۳ زمان مطالعه: 11 دقیقه
بیماری سل | انواع و درمان خانگی و دارویی بیماری سل


سل از دسته بیماری‌های عفونی است که در اثر مایکوباکتریوم‌های سلی ایجاد می‌گردد. این بیماری می‌تواند تمامی اعضای بدن انسان را درگیر کند و آن­‌ها را به این بیماری مبتلا نماید. شایع‌ترین شکل این بیماری، سل ریوی می‌باشد.

میکروب عامل این ایجادکننده این بیماری از طریق راه‌های تنفسی منتقل می‌شود. این میکروب با وارد شدن به ریه‌ها، ضایعه اولیه را ایجاد می‌کنند. این بیماری از طریق جریان خون و عروق لنفاوی می‌تواند مستقیما به دیگر قسمت‌های بدن راه یابد و اعضای دیگر را درگیر کند.

این بیماری دارای دو نوع

فعال
پنهان
می‌باشد
نوع پنهان این بیماری هیچ نشانه ای ندارد اما نوع فعال این بیماری می‌تواند باعث بروز برخی از نشانه ها در بدن گردد.

برای تشخیص این بیماری معمولاً پزشک صدای ریه فرد را گوش می دهد. همچنین ممکن است پزشک آزمایش خون یا آزمایش پوستی روی بدن بیمار انجام دهد. دو نوع پوستی و استخوان از دیگر انواع این بیماری هستند.

بیماری سل|انواع، علل و درمان خانگی و دارویی آن
بیماری سل ریوی
بیماری سل
بیماری سل یا تب لازم از دسته بیماری‌هایی است که در بین عموم مردم بسیار شایع می‌باشد. این بیماری می‌تواند در بسیاری از موارد موجب مرگ افراد شود. این بیماری عموما به شش‌ها حمله می کند و سپس دیگر قسمت های بدن را درگیر می نماید.

زمانی که افراد به بیماری مبتلا می شوند، می‌توانند از طریق سرفه و عطسه باکتری را به هوا منتقل و پخش نمایند. بیشتر عفونت‌ها معمولاً پنهان هستند و علامتی ندارند. این بیماری شایع و مرگبار در صورتی که درمان نشود می‌تواند منجر به مرگ بیش از ۵۰ درصد افراد مبتلا به این بیماری گردد.

نوشته های مشابه
آزمایش عفونت خون
آیا با استفاده از آزمایش عفونت خون می توان به عفونت باکتریایی و عفونت ریه ای پی برد؟

بیماری برونشیت| انواع، علائم و درمان خانگی و دارویی
بیماری برونشیت | انواع و درمان های خانگی و دارویی

انواع بیماری سل
این بیماری دارای دو نوع عفونت متفاوت است. عفونت پنهان و عفونت فعال که در ادامه به بررسی هر یک از این دو نوع می‌پردازیم:

سل فعال: در صورتی که عفونت فعال به بدن بیمار سرایت کند، باعث بروز نشانه‌هایی در بدن می‌شود. فعال این بیماری مسری است و می‌تواند به بدن دیگران سرایت کند.
سل پنهان: در حالت پنهان بیماری، باکتری به شکل غیر فعال در بدن باقی می‌ماند. علاوه بر اینکه عفونت پنهان مسری نیست، هیچ نشانه‌‌ای هم در بدن انسان به جای نمی‌گذارد. در صورتی که نوع  پنهان این بیماری درمان نشود ممکن است به نوع فعال این بیماری تبدیل گردد.
طبق تحقیقات انجام شده در خصوص این بیماری، حدود یک سوم جمعیت جهان به نوع پنهان این بیماری مبتلا هستند. در این میان ۱۰ درصد از موارد عفونت پنهان، فعال می‌گردند. معمولاً افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند بیشتر در خطر ابتلا به بیماری سل قرار می‌گیرند بیماران مبتلا به ایدز، سوء تغذیه و افراد سیگاری از دست افرادی هستند که سیستم ایمنی ضعیف‌تری دارند.

علائم بیماری سل
در صورتی که افراد به نوع پنهان این بیماری مبتلا شده باشند، هیچ علامتی را در بدن خود مشاهده نمی‌کنند. اما اگر فردی مبتلا به بیماری سل فعال باشد، ممکن است چنین علائمی را در بدن خود مشاهده نماید:

سرفه همراه با مخاط و خون
کاهش وزن
خستگی
بی‌ اشتهایی
تعریق شبانه
تب و لرز
در صورتی که این بیماری در بدن پیشرفت کند و درمان نشود می تواند باعث بروز علائم زیر در دیگر نقاط بدن انسان شود:

درد استخوان: از آنجا که این بیماری، استخوان‌های بدن را درگیر می‌کند می تواند منجر به ایجاد درد در ناحیه ستون فقرات شود. بیماری سل با تخریب مفاصل انسان باعث بروز درد در ناحیه مفاصل و استخوان‌ها می‌شود.
درد کبد و کلیه: از آنجا که بیماری سل در عملکرد سم زدایی کبد و کلیه‌ها اختلال ایجاد می‌کند، می‌تواند باعث شود که در ادرار فرد مبتلا، خون دیده شود. همچنین این بیماری می‌تواند باعث ایجاد درد در کبد و کلیه‌های فرد گردد.
بیماری قلبی: سل می‌تواند روی قلب انسان اثر بگذارد. در صورتی که این بیماری قلب را درگیر کند، قلب توانایی خود را برای پمپاژ خون از دست می‌دهد. این بیماری می‌تواند انسان را به بیماری مرگباری به نام تامپوناد قلبی مبتلا نماید. بیماری تامپوناد قلبی باعث می‌شود مایع در قلب جمع گردد و خون به همه قسمت‌های قلب نرسد.
اما بهتر است برای اطمنیان از اینکه این علائم مربوط به بیماری سل می باشد با بهترین دکتر عفونی انلاین تلفنی و یا متنی مشورت بگیرید.

تشخیص بیماری سل
برای تشخیص این بیماری، پزشک با استفاده از استریوسکوپ صدای ریه­‌ی فرد را گوش می‌دهد. پزشک برای اینکه مطمئن شود گره‌های لنفاوی متورم شده اند یا خیر، گره‌های لنفاوی فرد بیمار را معاینه می‌کند. متداول‌ترین راه تشخیص این بیماری، آزمایش پوستی می‌باشد. در این آزمایش مقداری از عصاره باکتری سل به بازوی فرد تزریق می گردد.

پس از دو سه روز پزشک، ناحیه تزریق را بررسی می‌نماید. در صورتی که در ناحیه تزریق برآمدگی سفت و قرمز رنگ ایجاد شده باشد، ممکن است فرد به این بیماری مبتلا باشد. باید توجه داشته باشید که آزمایش پوستی کاملاً دقیق نیست و می‌تواند جواب مثبت یا منفی را به پزشک اشتباه نشان دهد.

آزمایش خون
آزمایش خلط
رادیوگرافی از قفسه سینه از دیگر آزمایش‌های جایگزین آزمایش پوستی می‌باشند.
تشخیص بیماری سل مقاوم یا MDR از نوع معمولی این بیماری سخت‌تر است. لازم به ذکر است که تشخیص این بیماری در کودکان نیز سخت‌تر و دشوارتر از بزرگسالان است.

درمان بیماری سل
در بسیاری از موارد پزشک برای فرد مبتلا به این بیماری، آنتی بیوتیک تجویز می‌کند. پزشک در طول درمان بیمار، سلامت عمومی، نوع و محل عفونت بیمار را بررسی می کند و با توجه به مقاومت احتمالی فرد نسبت به دارو، نوع آنتی بیوتیک را مشخص می‌نماید.

افرادی که به بیماری سل پنهان مبتلا هستند برای درمان به یک نوع آنتی بیوتیک نیاز دارند. اما معمولا برای افراد مبتلا به نوع فعال بیماری، چند نوع دارو تجویز می‌شود. افرادی که به نوع فعال این بیماری مبتلا هستند لازم است برای مدتی طولانی از آنتی بیوتیک تجویز شده استفاده نمایند. معمولا طول درمان استاندارد بیماری سل به یک دوره شش ماهه مصرف آنتی بیوتیک نیاز دارد.

عوارض جانبی داروهای تجویز شده برای درمان این بیماری بسیار نادر است. اما ممکن است به کبد برخی از افراد آسیب وارد گردد. در صورتی که هر یک از علائم زیر را پس از مصرف دارو آنتی بیوتیک مشاهده نمودید حتماً با پزشک خود صحبت نمایید:

تب
یرقان
استفراغ
حالت تهوع
تیرگی ادرار
بی اشتهایی
حتما باید توجه کنید که کامل کردن دوره درمان اهمیت بسیار زیادی دارد. حتی در صورتی که علائم بیماری در بدن شما از بین رفته است، لازم است مصرف داروها را قطع نکنید. در صورتی که باکتری در طول دوره درمان، سالم بماند می تواند در برابر داروهای تجویز شده مقاوم شود و در آینده به بیماری سل مقاوم تبدیل گردد.

همانطور که گفته شد به طور معمول برای درمان این بیماری از آنتی بیوتیک استفاده می‌شود. اما با توجه به نوع بیماری ممکن است داروهای دیگری نیز تجویز شود.

درمان سل پنهان یا نهفته
برای درمان نوع نهفته یا پنهان این بیماری داروی ریفامپین استفاده می‌شود. بسته به داروهایی که برای درمان سل نهفته تجویز می‌شود، ممکن است مدت زمان درمان نوع پنهان یا نهفته این بیماری ۳ الی ۹ ماه به طول بینجامد.

افرادی که به نوع نهفته این بیماری مبتلا می‌شوند تحت درمان قرار می‌گیرند تا از پیشرفت عفونت داخل بدن و تبدیل بیماری به سل فعال جلوگیری شود. پزشک برای اطلاع از وضعیت بیمار با انجام آزمایشات منظم میزان عفونت درون بدن بیمار را بررسی می‌نماید.

درمان سل در فاز اول بیماری
زمانی که فرد به تازگی به این بیماری مبتلا شده است، طی یک دوره ۶ ماهه تحت درمان قرار می‌گیرد. در دو ماه اول از آنتی‌بیوتیک­‌هایی حاوی پیرازینامید و ایزونیازید استفاده می‌شود. در صورتی که به بدن فرد نسبت به ایزونیازید مقاومت نشان دهد، در چهار ماه دوم درمان از داروی اتامبوتول استفاده می‌شود و جایگزین ایزونیازید می‌گردد.

 درمان سل عود کننده
برای درمان بیماری سل عودکننده لازم است که قبل از تجویز آنتی‌بیوتیک‌ها، به منظور تعیین حساسیت نسبت به آنتی‌بیوتیک آزمایش‌هایی صورت می‌گیرد. در صورتی که عفونت مقاوم باشد لازم است به مدت ۱۸ تا ۲۴ ماه فرد بیمار حداقل از چهار نوع آنتی‌بیوتیک استفاده کند.

بیماری سل|انواع علل و علائم و درمان خانگی و دارویی آن
درمان دارویی بیماری سل
آیا بیماری سل واگیردار است؟
از آنجا که علت اصلی ایجاد این بیماری، باکتری مایکوباکتریوم توبرکلوزیس می‌باشد، می‌تواند به راحتی از راه‌های مختلف در هوا منتشر شود. در صورتی که فرد مبتلا، سرفه کند یا عطسه بزند می تواند این باکتری را در هوا منتشر نماید.

باکتری این بیماری به آسانی در هوا منتشر می‌شود اما نمی‌تواند به راحتی فرد را بیمار کند. معمولاً افرادی که با فرد مبتلا به بیماری سل زندگی می‌کنند یا در یک محل مشترک با او کار می‌کنند، ممکن است در معرض خطر ابتلا به این بیماری قرار گیرند. در صورتی که افراد حداقل دو هفته تحت درمان قرار گیرند دیگر ناقل بیماری نمی‌باشند.

 

پیشگیری از ابتلا به بیماری سل
بهترین راه برای پیشگیری از ابتلا به این بیماری، حضور نیافتن در محلی است که بیمار در آنجا قرار دارد. بهتر است فرد مبتلا برای پوشاندن کامل دهان خود از ماسک استفاده کند. افراد می‌توانند برای جلوگیری از گسترش باکتری ایجاد کننده سل در هوا، از سیستم تهویه استفاده نمایند.

واکسن ب ث ژ: واکسن باسیل کالمت گورین با نام واکسن ب ث ژ نیز شناخته می‌شود و برای پیشگیری از ابتلا به سل استفاده می گردد.
این واکسن از باسیل ضعیف شده بیماری سل گاوی ساخته می شود و نام آن برگرفته از کاشفین این واکسن یعنی آلبرت کالمنت و کامل گرین می‌باشد.
واکسن ب ث ژ می‌تواند برای یک دوره ۱۵ ساله فرد را از ابتلا به این بیماری محافظت نماید. با توجه به جغرافیای انسانی و آزمایشگاهی میزان قدرت اثر این واکسن متفاوت می‌باشد.
در کشورهای مختلف این واکسن به بدن کودکان تزریق می‌شود و از ابتلای آنان به این بیماری جلوگیری می کند. این در حالی است که در کشور آمریکا مصرف عمومی واکسن ب ث ژ توصیه نمی‌گردد. واکسن ب ث ژ در بزرگسالان تاثیر چندانی ندارد و حتی می‌تواند به روی نتایج آزمایش پوستی تاثیر بگذارد.
واکسیناسیون  ب ث ژ وجود ندارد، بعضی از کشورها فقط استفاده از آن را توصیه می‌کنند و برخی دیگر که برنامه‌های ایمن‌سازی را اجرا کرده‌اند.
چه کسانی بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماری سل هستند؟
همانطور که اشاره شد افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند بیشتر در معرض خطر ابتلا به سل فعال قرار می‌گیرند. مصرف تنباکو می‌تواند خطر ابتلا به این بیماری را در افراد افزایش دهد. تقریبا ۸ درصد از موارد ابتلاء به سل، به دلیل مصرف دخانیات می‌باشد.

افراد زیر نیز ممکن است به بیماری سل مبتلا گردند:

دیابت
بیماری شدید کلیه
سرطان‌های سر و گردن
درمان‌های سرطان مانند شیمی درمانی
وزن بدن کم و تغذیه نامناسب
افرادی که داروهایی برای پیوند اعضا مصرف می‌کنند.
افرادی که از داروهای خاصی برای درمان آرتریت روماتوئید، بیماری کرون و پسوریازیس استفاده می کنند.
نوزادان و کودکان خردسال
مسافرت به کشورهایی است که در آنها این بیماری بسیار شایع و رایج است می تواند احتمال ابتلای افراد به این بیماری را افزایش دهد. در ادامه به بررسی کشورهایی که بیشترین آمار ابتلا به این بیماری را دارند می‌پردازیم:

آفریقا
افغانستان
پاکستان
هندوستان
بنگلادش
اندونزی
چین
فیلیپین
ویتنام
روسیه
آمریکای شمالی
درمان گیاهی‌بیماری سل
سیر: سولفوریک موجود در گیاه سیر باعث می‌شود که میکروب و باکتری‌های مضر از بین بروند. خاصیت ضد باکتریایی و آلیسین موجود در این گیاه مانع رشد باکتری عامل ایجاد کننده سل می‌شود. شما می‌توانید مقداری سیر له شده را به همراه یک فنجان شیر جوشانده میل فرمایید. لازم است که از مخلوط شیر و سیر به مدت چند ماه استفاده کنید.
پرتقال‌: میوه پرتقال به دلیل داشتن مواد معدنی می‌تواند برای درمان این بیماری مفید واقع گردد. مصرف آب پرتقال باعث می‌شود که ایمنی بدن افزایش یابد. شما می‌توانید یک لیوان آب پرتقال تازه را به همراه کمی نمک و یک قاشق غذاخوری عسل مخلوط نمایید و دوبار در روز از آن مصرف کنید.
موز:مواد مغذی و کلسیم موجود در میوه موز باعث می‌شود که سیستم ایمنی بدن تقویت شود. این میوه می‌تواند به کاهش سرفه و تب کمک شایانی کند. شما می‌توانید روزانه یک عدد موز را به صورت خام مصرف نمایید.
نعناع: از آنجا که گیاه نعنا دارای خواص ضدباکتری می‌باشد، برای درمان این بیماری مورد استفاده قرار می‌گیرد. نعناع ارگان‌های مختلف بدن را احیا می‌کند و باعث جلوگیری از ایجاد عوارض جانبی خطرناک داروهای درمان بیماری سل در بدن می‌شود. یک قاشق چای خوری آب نعناع را به همراه یک قاشق چای خوری عسل و سرکه و نصف فنجان آب هویج مخلوط نمایید. هر چند ساعت یکبار مقداری از این محلول را بنوشید.
چای سبز: آنتی اکسیدان موجود در چای سبز باعث تقویت سیستم ایمنی بدن می‌شود. چای سبز دارای  ترکیبات پلی فنل است. این ترکیبات از تکثیر باکتری ایجادکننده این بیماری جلوگیری می‌کنند. شما می‌توانید چای سبز را از بازار خریداری کرده و روزانه از دمنوش آن استفاده نمایید.
بیماری سل استخوان (Bone tuberculosis) چیست؟
زمانی که فرد به بیماری سل مبتلا می‌شود، ممکن است باکتری به خارج از ریه‌های فرد منتشر گردد و گسترش یابد. این بیماری می‌تواند از طریق غدد لنفاوی به استخوان‌ها ستون فقرات یا مفاصل منتقل گردد. سل استخوان یک بیماری بسیار نادر است. اما از آنجا که بیماری ایدز همواره در حال پیشرفت و افزایش در میان مردم می‌باشد این بیماری نیز در حال افزایش است.

این بیماری تا حدی در کشورهای مختلف، توسعه یافته است. تشخیص بیماری سل استخوان بسیار دشوار است و در صورتی که درمان نشود، می‌تواند مشکلات جدی را در بدن ایجاد کند. در نتیجه این بیماری، سفتی و آبسه در مفاصل آسیب‌دیده ایجاد می‌شود. سل استخوان، مفاصل لگن و زانو را به شدت تحت تأثیر قرار می‌دهد.

همانطور که گفته شد تشخیص این بیماری استخوان به ویژه سل نخاعی بسیار دشوار است در مراحل اولیه ابتلا به این بیماری فرد دردی را احساس نمی کند و بیمار هیچ علامتی ندارد. گاهی ممکن است این بیماری در ریه‌ها خنثی باشد و بیمار به هیچ عنوان از وجود این بیماری اطلاع  نیابد.

هنگامی که این بیماری پیشرفته شده باشد علائمی خطرناک را در بدن ایجاد می کند این علائم عبارتند از:

کوتاه شدن اندام در کودکان
عوارض عصبی
ناهنجاری‌های استخوانی
پاراپلژی
بیماری سل| انواع، علائم و درمان خانگی و دارویی
روز جهانی بیماری سل و پیشگیری از آن
راه‌های درمانی بیماری سل استخوان
همانطور که گفته شد بیماری سل استخوان می‌تواند باعث بروز عوارض جانبی بسیار دردناکی در بدن افراد می‌گردد. در صورتی که افراد به طور منظم از داروها استفاده نمایند آسیب ایجاد شده قابل برگشت است. هر چه زودتر بیماری سل استخوان تشخیص داده شود مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها می‌تواند به درمان آن کمک کند.

انواع بیماری سل استخوان
این بیماری می‌تواند هر یک از اندام های زیر را درگیر کند:

ستون فقرات
مفصل ران
آرنج
مفصل زانو
مفصل مچ پا
سل اندام فوقانی
چه داروهایی برای درمان بیماری سل استخوان تجویز می‌شود؟
برای درمان این بیماری لازم است داروهایی مانند

ریفامپین
اتامبوتول
پیرازین آمید مصرف شود.
لازم است که داروهای ذکر شده به مدت ۶ تا ۱۸ ماه مورد استفاده قرار گیرند.

بیماری سل پوستی چیست؟
عامل ایجاد این بیماری پوستی باکتری مایکوباکتریوم کلوزیس می‌باشد. این باکتری با نام باسیل کخ نیز شناخته می‌شود. بیماری سل پوستی انواع مختلفی دارد که در ادامه به بررسی هر یک از انواع مختلف سل پوستی می‌پردازیم:

 سل پوستی وارتی :در صورتی که فردی به بیماری پوستی وارتی مبتلا شود ضایعاتی برجسته مانند زگیل روی بدن او پیدا می شود. با گذشت زمان این برجستگی‌ها بزرگ­تر می‌شوند و ممکن است به صورت یک پلاک قرمز یا قهوه ای رنگ در آیند. این پلاک‌ها بسیار زمخت و سفت می‌باشند.
شانکر سل :شانکر بعد از تلقیح میکروب عامل بیماری، روی پوست فرد ایجاد می‌گردد. در صورتی که فردی به این نوع از سل پوستی مبتلا شود علائم و ضایعات آن را بعد از ۲ الی ۴ هفته در بدن خود مشاهده می‌کند. ضایعات پوستی بیماری شانکر به صورت دانه یا برجستگی‌های قرمز رنگ روی پوست ایجاد می‌شود. این ضایعات و برجستگی‌ها بدون درد هستند اما حالت سفتی دارند. با گذر زمان این ضایعات به زخم تبدیل می‌شود که می‌تواند برای بیمار بسیار آزاردهنده باشد. به مرور زمان ضایعات شانکر سل خود به خود بهبود می‌یابند اما آثار آن‌­ها به روی بدن باقی می‌ماند.
اسکروفولودرما :ضایعات پوستی اسکروفولودرما به صورت توده و ندول های زیر پوستی نمایان می‌شوند. این ندول‌ها حالتی مواج دارند و با گذر زمان به نکروز تبدیل می‌شوند. زمانی که ندول‌ها به نکروز تبدیل شوند، ترشحاتی از آن‌ها خارج می‌شود.
چه کسانی بیشتر در معرض ابتلا به بیماری سل پوستی قرار می گیرند؟
طبق تحقیقات انجام شده در زمینه نوع پوستی این بیماری، دانشمندان دریافتند، بیشتر بانوان به این بیماری پوستی مبتلا می‌شوند. لازم به ذکر است که در شهر زاهدان واقع در کشور ایران، بسیاری از افراد به بیماری سل پوستی دچار می‌شوند.



:: برچسب‌ها: سل , درمان سل ,
:: بازدید از این مطلب : 91
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : چهار شنبه 31 خرداد 1402 | نظرات ()
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

سل ، درمان مریضی سل

سل یک بیماری عفونی واگیر مي باشد. بيماري سل از سال هاي بسيار دور وجود داشته و افراد بسيار مشهوري نيز در دنيا به اين بيماري مبتلا شده اند. اين بيماري از قديم در کشور ما شناخته شده بود. در گذشته به اشتباه تصور مي کردند که نفرين کسي و يا شدت غم و غصه علت اصلي ابتلا به بيماري سل است.در كتاب هاي غربي به اين بيماري توبركولوز (Tuberculosis) و به اختصار «تی بی» (TB) گفته می شود.

بیماری سل یکی از مهمترین بيماريهاي عفوني قرن حاضر مي باشد که توانائي درگير نمودن کليه ارگان هاي بدن را دارد ولي ريه ها بيشتر به سل مبتلا مي شوند.از سال ۱۹۸۲ همه پزشکان دنيا معتقد بودند که اين بيماري تا سال ۲۰۰۰ كنترل و بحث آن فقط محدود به كتب پزشكي خواهد بود، ولي اين اميد ده سال بيشتر به طول نيانجاميد، به طوري كه در سال ۱۹۹۳ اين بيماري از طرف سازمان بهداشت جهاني به عنوان يك فوريت جهاني اعـــــلام مي گردد.بروز ۱۰ ميليون مورد جديد سل و درمان تنها دو سوم از آنها كه متأسفانه در بيش از ۵۰ درصد موارد درمان ناقص بوده، عمق فاجعه را در اين سالها نشان مي دهد.بروز سه همه گيري از اين بيماري در دو دهه اخير دور نماي كنترل اين بيماري را در آينده نزديك بسيار مبهم نشان مي دهد. ايجاد همه گيري بيماري ايدز و متعاقب آن سل مقاوم به دارو، جهان كنوني را با تمام پيشرفت هاي عظيم در علم پزشكي از نظر كنترل بيماري سل، بيش از يك قرن به عقب برگردانده است. امروزه در دنيا هر ساله بيش از ۸ ميليون نفر به اين بيماري مبتلا مي شوند و تاكنون يك سوم مردم جهان بدون آنكه احساس بيماري كنند به ميكروب اين بيماري آلوده شده اند.

عامل بیماری سل چیست؟

میکروبی میله ای شکل (شبیه مداد) و بسيار کوچک به اندازه ۰۰۰۰۰۳/۰ متر وارد بدن شما شده که تنها توسط ميكروسكوپ ديده مي شود. به اين ميكروب ميله اي شكل «باسيل سل» مي گويند. باسيل سل چون بسيار كوچك مي باشد، به راحتي در هوا شناور مي ماند. چون عامل اين بيماري ميكروب مي باشد، لذا ممكن است اين بيماري از شما به افراد سالم منتقل گردد.

سل چگونه از بیمار به فرد سالم منتقل می شود؟

میکروب سل به صورت ذرات ریز وارد هوا شده و نظیر سرماخوردگی منتقل می شود. اين ذرات در صورتي که مبتلا به سل ريوي باشيد توسط سرفه، عطسه، صحبت، خنده و يا فرياد شما، ايجاد و در هوا پخش مي شوند. يک سرفه مي تواند ۳۰۰۰ ذره ميکروبي وارد هوا نمايد و ۵ دقيقه صحبت کردن نيز همين تعداد ذره توليد مي كند و عطسه نيز تعداد بيشتر ايجاد مي نمايد. اين ذرات ميكروبي چون بسيار كوچك هستند، در هواي موجود در هر فضاي بسته براي مدت طولاني مي توانند به طور معلق باقي بمانند. ميكروب سل در خلط كاملاً خشك شده و يا در گرد و غبار معلق پس از ۸ تا ۱۰ روز از بين مي رود. اين ميكروب در خاك سرد و سايه دار حداقل ۶ ماه زنده مانده و در خلط در حال پوسيدن و تجزيه، هفته ها و ماهها مقاومت دارد. لذا هواي اطاق آلوده شده به ميكروب سل توسط شما، مي تواند حتي در زمان غياب شما نيز موجب انتقال بيماري گردد.

زمانی که فرد سالم در هوای آلوده به این ذرات میکروبی تنفس کند، ميکروب سل را وارد ريه خود کرده و اين ميكروب خود را در عرض ۴۸ ساعت به نقاط مختلف بدن مي رساند. ولي بعد از آن بدن دفاع كرده و اجازه گسترش و فعاليت را به ميكروب سل نمي دهد.جهت انتقال بيماري سل، تماس هاي طولاني و ورود تعداد زياد ميكروب سل نياز است.

انتقال میکروب سل از شما به اطرافیان بستگی به سه عامل واگیر بودن بیماري سل شما، محيطي که تماس در آن اتفاق مي افتد و مدت زمان تماس دارد. بهترين راه براي توقف انتقال، دوري شما از اطرافيان و شروع درمان دارويي مي باشد. شروع درمان دارويي در کاهش انتقال بيماري بسيار موثر مي باشد به طوري که واگيري بيماري سل شما را سريعاً بعد از دوهفته از شروع درمان حتي در صورت مثبت بودن آزمايش خلط شما کاهش داده و در طول زمان مصرف دارو ادامه خواهد داد.

افرادی که به مدت طولانی در تماس نزدیک با بیماران مسلول واگیر مي باشند بيشترين ميزان خطر ابتلاء به سل را دارا هستند. تماس نزدیک بیمار معمولاً با اعضای خانواده، هم اطاقی، دوستان و همکاران رخ می دهد. اين افراد به دليل تماس با ميکروب سل، در معرض خطر ابتلاء به عفونت سل مي باشند. مکان های پرازدحام، کوچک، سربسته، کم نور، بدون تهویه مناسب و مرطوب بهترین شرایط را برای تسهيل انتقال عفونت ايجاد مي کنند. تابش مستقیم آفتاب در عرض ۵ دقیقه باسیل سل را از بین می برد. لذا در کشورهاي گرمسير تماس مستقيم اشعه آفتاب روش مناسبي براي از بين بردن ميکروب سل است. به همين دليل گسترش و سرايت بيماري بيشتر در خانه ها يا کلبه هاي تاريک اتفاق مي افتد.

آیا تمام افرادی که با میکروب سل آلوده شده اند به این بیماري مبتلا مي شوند؟

خیر. ورود میکروب سل به ریه ها مساوی با ابتلاء به سل نیست، چون سيستم ايمني بدن در مقابل اين ميکروب دفاع کرده و اطراف آن را يک ديواره محکم دفاعي كشيده و آن را غيرفعال و خفته مي كند. لذا در اين حالت در اكثر موارد فرد حتي متوجه ورود ميكروب به بدن خود و اين دفاع بدن در ريه هاي خود نمي شود. به خاطر همين است كه تاكنون يك سوم مردم به اين ميكروب آلوده شده اند ولي خود از اين موضوع اطلاع ندارند.

تنها در ۱۰% موارد این دیواره دفاعی به دلائل مختلف تخریب شده و میکروب هاي خفته و غيرفعال سل بيدار شده و شروع به تکثير مي کنند. در اين زمان به دليل فعاليت شديد ميکروب سل بيمار دچار علائم بيماري سل مي شود و در اين مرحله به اين فرد «بيمار مسلول» مي گويند. پس فرد آلوده شده به ميکروب سل (عفونت يافته) بيمار نبوده و كاملاً سالم مي باشد. اين فرد حتي ميكروب سل را به ديگران منتقل نمي كند و احساس ناخوشي نيز نمي كند. راديوگرافي ريه اين افراد نيز كاملاً طبيعي خواهد بود. ولي اين افراد تست پوستي سل (تست توبركولين) مثبت دارند.

سل کدام عضو بدن را مبتلا می کند و انواع آن کدام است؟

این بیماری قادر است تمام اعضای بدن را مبتلا کند. بیشترين عضوي که در بدن مبتلا مي شود ريه ها (شش ها) مي باشند. لذا سل ريوي شايعترين نوع سل است. در صورتي که سل اعضاي ديگر بدن را به جز ريه ها درگير کند به آن سل خارج ريوي گفته شده که تحت نام همان عضو درگير ناميده مي شود. نظير سل غدد لنفاوي يا سل استخوان يا سل ادراري يا سل مغز (مننژيت سلي) و غيره.

انواع سل ریوی کدام است؟

در سل ریوی اغلب خلط ایجاد می شود. اگر در آزمایش ميکروسکوپي خلط بيمار ميکروب سل مشاهده شد به آن سل ريوي خلط مثبت و اگر ميکروب سل مشاهده نشود به آن سل ريوي خلط منفي مي گويند.

آیا تمام انواع سل مسری بوده و به اطرافیان منتقل می شود؟

خیر. تنها بیمار مبتلا به سل ریوی خلط مثبت می تواند ميکروب را در هوا پخش کرده و بيماري را به اطرافيان منتقل نمايد، لذا در اکثر موارد سل ريوي خلط منفي و انواع سل خارج ريوي مسري نبوده و به ديگران منتقل نمي شوند.

بیماری افراد مبتلا به سل ریوی خلط مثبت تا چه زمانی به اطرافيان سرايت مي کند؟

بیماری این افراد از زمانی که دچار سرفه و خلط شده اند تا ۲ هفته از شروع درمان دارویي ضد سل براي اطرافيان خطر سرايت دارد. بعد از آن اين افراد هيچگونه خطري براي اطرافيان ندارند.

علایم انواع سل کدام است؟

بیماری سل خود را به هر شکل ممکن است نشان دهد. در کشور ما که این بیماری شيوع نسبتاً زيادي دارد در بسياري از موارد در تشخيص بيماري، بايد سل را به خاطر داشت. بيماري سل ممکن است شبيه بيماريهاي ديگر تظاهر نمايد. اين تظاهرات ممكن است شبيه بيماريهاي ديگر نظير ذات الريه، برونشيت، آبسه ريوي، سرطان و عفونت هاي قارچي باشد.

بیمار مبتلا به بیماری سل می تواند دارای علائم عمومي، ريوي يا وابسته به ارگان هاي ديگر بدن و يا ترکيبي از اين موارد باشد.

علائم و نشانه های عمومی :

بیماری سل معمولاً ایجاد علائم بیماری مي نمايد، ولي بسياري از بيماران حتي آنهايي که بيماري پيشرفته دارند، علائم خفيف و آهسته اي داشته که ممکن است به طور معمول در نظر گرفته نشود. تعدادي از بيماران مبتلا به سل خارج ريوي نيز در حقيقت ممکن است بدون علامت باشند. معمولاً بايد در بيماران يا افراد بدون علامت که علائم خفيف يا غيرواضح دارند، از طريق بررسي سابقه تماس، راديوگرافي غيرطبيعي ريه، واكنش مثبت تست سل و يا كشت مثبت ميكروب سل پي به بيماري برد. تعدادي از بيماران ممكن است در ابتدا براي مدت چند هفته تا چند ماه احساس خستگي، بي اشتهايي، كاهش وزن، ضعف عمومي، تعريق شبانه بخصوص در نيمه فوقاني بدن، قاعدگي نامنظم يا تب هاي خفيف نمايند. اين علائم و نشانه ها اغلب در زمان فعاليت كاري شديد يا استرس هاي هيجاني تشديد مي گردند.

سل در بیماران دیگر ممکن است به صورت یک بیماری تب دار حاد، به همراه لرز و علائم عمومي شبيه آنفولانزا بروز نمايد. در اين حالت بيماران تا زماني که احساس مي کنند، این علائم مربوط به یک عفونت ساده نظیر سرماخوردگی بوده و خودبخود برطرف می شود، به پزشک مراجعه نمي نمايند. علائم حاد ممکن است طولاني و مزمن شوند.

تشخیص بیماری سل چگونه است؟

تشخیص بیماری سل ریوی در قدم اول در افراد مشکوک (بيش از دو هفته سرفه داشته و يا خلط خوني دارند) سه نوبت آزمايش خلط مي باشد.

در آزمایشگاه سل با بررسی خلط در زیر میکروسکوپ می توانند ميکروب سل را مشاهده نمايند. اگر ميکروب سل در آزمايش خلط مشاهده نشد آنگاه پزشک با عكس برداري (راديوگــرافي) از ريه هاي بيمار مي تواند پي به وجود بيماري سل در بيمار ببرد. انواع سل ديگر را مي توان با آزمايش ادرار، آب جمع شده در ريه ها و يا شكم و نمونه برداري از غدد لنفاوي و ديگر ضايعات شناسايي كرد.

آیا بیماری سل درمان پذیر است؟

بلی. ، خوشبختانه امروزه با داروهای موجود در بازار نزدیک به ۱۰۰% بهبودی کامل پیدا مي نماييد. اکثر داروهاي ضد سل خوراکي بوده و نيازي به بستري شدن در بيمارستان ندارد.

اصولی را که باید در درمان دارویی بیماري سل خود رعايت نماييد تا بهبودي يابيد کدامند؟

حتماً تمام انواع داروهای تجویز شده را مصرف نمایید.از کم و زیاد کردن خودسرانه مقدار هر يک از داروها با هر بهانه اي پرهيز نماييد.نظم در مصرف داروها را رعايت نماييد و آنها را به همان روشي که توسط مسئولين مربوطه توصيه شده مصرف نماييد (مثلاً اگر بايد داروها را هر روز مصرف نماييد آن را حتماً رعايت نماييد).

طول دوره درمانی را که حداقل ۶ ماه است، کاملاً رعایت نمایید و مصرف داروها را به بهانه اینکه بهبودي حاصل کرده و ديگر نيازي به ادامه داروها نيست، بطور خودسرانه قطع نکنيد.

درمان بیماری سل چگونه است؟

اگر شما قبلاً به دلیل ابتلاء به بیماری سل داروهای ضد سل مصرف نکرده اید، به مدت حداقل ۶ ماه، از ۴ نوع داروي خوراکي مخصوص درمان سل که به صورت قرص و کپسول مي باشند، براي شما تجويز خواهند کرد. اين داروها را شما مي توانيد به راحتي با نظارت يك فرد ديگر استفاده نماييد. لذا نيازي به بستري شدن در بيمارستان و يا آسايشگاه نخواهد بود.

در صورتیکه شما قبلاً به دلیل ابتلا به بیماری سل به مدت ۶ ماه داروهای ضد سل مصرف کرده باشيد، براي شما به مدت حداقل ۸ ماه، از ۵ نوع داروي مخصوص درمان سل که به صورت خوراکي و تزريق مي باشند، تجويز خواهند کرد.



:: برچسب‌ها: سل ,
:: بازدید از این مطلب : 92
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : چهار شنبه 31 خرداد 1402 | نظرات ()
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

بیماری سل ، اطلاعات کامل درباره بیماری سل و راههای درمان سل

درباره بیماری سل

سل یک بیماری عفونی است که به طور معمول توسط باکتری مایکوباکتریوم توبرکلوزیس (MTB) ایجاد می‌شود. میکروب عامل این ایجاد کننده این بیماری از طریق راه‌های تنفسی منتقل می‌شود. این میکروب با وارد شدن به ریه‌ها، ضایعه اولیه را ایجاد می‌کنند. این بیماری از طریق جریان خون و عروق لنفاوی می‌تواند مستقیماً به دیگر قسمت‌های بدن راه یابد و اعضای دیگر را درگیر کند. از آنجا که علت اصلی ایجاد این بیماری، باکتری مایکوباکتریوم توبرکلوزیس می‌باشد، می‌تواند به راحتی از راه‌های مختلف در هوا منتشر شود. در صورتی که فرد مبتلا، سرفه کند یا عطسه بزند می تواند این باکتری را در هوا منتشر نماید. حدود 10 درصد از عفونت‌های نهفته سل، به فرم فعال آن تبدیل می‌شوند که در صورت عدم درمان، ممکن است موجب مرگ مبتلایان شود. در درمان سل، از آنتی‌بیوتیک برای از بین بردن باکتری‌ها استفاده می‌شود. درمان مؤثر سل، به دلیل ساختار غیرمعمول و ترکیب شیمیایی دیواره سلول مایکوباکتریوم که مانع ورود داروها است، بسیاری از آنتی‌بیوتیک‌ها را بی اثر می‌کند و دشوار خواهد بود. بهتر است که سل فعال با ترکیبی از چندین آنتی‌بیوتیک برای کاهش خطر ایجاد مقاومت به آنتی‌بیوتیک در باکتری‌ها درمان شود. مثبت بودن آزمایش برای باکتری سل نیز نیاز به عکس برداری از قفسه سینه دارد. اگر مبتلا به سل فعال باشید، نتیجه این آزمایش معمولاً غیرطبیعی خواهد بود و احتمالاً تصویربرداری، ناحیه ای سایه دار را نشان می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهد.

بیماری سل چیست؟

بیماری سل، یک بیماری عفونی باکتریایی است که از طریق وارد شدن قطرات ریز پخش شده در هوا، توسط سرفه یا عطسه فرد مبتلا منتشر می‌شود. بیماری سل جزء دسته بیماری‌های تنفسی است و به‌طور مستقیم، ریه را درگیر می‌کند؛ ولی در موارد حاد، عوارضی را برای دیگر اعضای بدن مانند غدد، شکم، استخوان‌ها و سیستم عصبی به همراه دارد.

علت ابتلا به بیماری سل

سل ناشی از باکتری است که از طریق قطرات میکروسکوپی منتشر شده در هوا از فردی به فرد دیگر منتقل می شود. این می تواند هنگامی اتفاق بیفتد که فردی مبتلا به سل، درمان نشده، سرفه، صحبت کند، عطسه کند یا تف کند. اگرچه سل مسری است؛ اما گرفتن آن آسان نیست. احتمال ابتلا به بیماری سل از شخصی که با او زندگی می کنید یا با او کار می کنید بسیار بیشتر از فرد غریبه است. بیشتر افراد مبتلا به سل فعال که حداقل دو هفته تحت درمان دارویی مناسب بوده اند دیگر مسری نیستند.

اچ آی وی و سل:

از دهه 1980، به دلیل شیوع HIV، ویروس عامل ایدز، تعداد موارد سل به طرز چشمگیری افزایش یافته است. عفونت با اچ آی وی سیستم ایمنی بدن را سرکوب می کند و کنترل بدن برای باکتری های سل را دشوار می کند. در نتیجه، افراد مبتلا به HIV چندین برابر بیشتر از افرادی که HIV مثبت ندارند، به سل و پیشرفت از بیماری نهفته به بیماری فعال مبتلا می شوند.

علائم بیماری سل

  • سرفه ای که سه هفته یا بیشتر طول بکشد.
  • سرفه کردن خون
  • درد قفسه سینه، یا درد همراه با تنفس یا سرفه
  • لاغری ناخواسته
  • خستگی
  • تب
  • عرق شبانه
  • لرز
  • از دست دادن اشتها

سل همچنین می تواند سایر قسمت های بدن شما، از جمله کلیه ها، ستون فقرات یا مغز را تحت تأثیر قرار دهد. هنگامی که سل خارج از ریه های شما رخ می دهد، علائم و نشانه ها با توجه به اندام های درگیر متفاوت است. به عنوان مثال، سل ستون فقرات ممکن است به شما کمردرد دهد و سل در کلیه ها ممکن است باعث ادرار خون شود.

 

انواع بیماری سل

اگرچه بدن شما ممکن است باکتریهای عامل سل را در خود جای دهد؛ اما سیستم ایمنی بدن شما معمولاً می تواند مانع بیماری شما شود. به همین دلیل، پزشکان سل را به دو نوع تقسیم می نمایند:

سل نهفته

در این شرایط، بیمار به عفونت سل مبتلا است؛ اما باکتری ها در بدن فرد در حالت غیر فعال باقی می مانند و علائمی ایجاد نمی کنند. سل نهفته که به آن عفونت سل یا سل غیرفعال نیز گفته می شود، مسری نیست. این بیماری می تواند به سل فعال تبدیل شود، بنابراین درمان برای فرد مبتلا به سل نهفته و کمک به کنترل شیوع سل مهم است. تخمین زده می شود که 2 میلیارد نفر سل نهفته داشته باشند.

سل فعال

این شرایط باعث بیماری فرد می شود و در بیشتر موارد به دیگران نیز سرایت می کند. ممکن است در چند هفته اول پس از آلوده شدن به باکتری سل رخ دهد یا ممکن است سالها بعد اتفاق بیفتد.

عوامل خطر سل

هر کسی می تواند به بیماری مبتلا شود؛ اما عوامل خاصی می توانند خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهند، از جمله:

  • ضعف سیستم ایمنی بدن: یک سیستم ایمنی سالم اغلب با موفقیت با باکتری این بیماری مبارزه می کند. با این حال، چندین بیماری و داروها می توانند سیستم ایمنی بدن را تضعیف کنند، از جمله HIV/AIDS، دیابت، بیماری شدید کلیه، برخی سرطان ها، درمان سرطان مانند شیمی درمانی، داروهای جلوگیری کننده از رد اعضای پیوندی، برخی از داروهای مورد استفاده برای درمان آرتریت روماتوئید، بیماری کرون و پسوریازیس، سوء تغذیه یا وزن کم بدن
  • سفر یا زندگی در مناطق خاص: در صورت زندگی، مهاجرت یا سفر به مناطقی با نرخ بالای سل، خطر ابتلا به این بیماری بیشتر است. مناطقی شامل: آفریقا، آسیا، اروپای شرقی، روسیه و آمریکای لاتین

عوامل دیگر:

  • استفاده از تنباکو: مصرف دخانیات خطر ابتلا به این بیماری و مرگ ناشی از آن را تا حد زیادی افزایش می دهد
  • اشتغال در بخش مراقبت های بهداشتی: تماس منظم با افراد بیمار شانس قرار گرفتن در معرض باکتری سل را افزایش می دهد. استفاده از ماسک و شستشوی مکرر دست ها خطر ابتلا را تا حد زیادی کاهش می دهد.
  • تماس با فردی که مبتلا به سل است: تماس نزدیک با فرد مبتلا به سل خطر بیماری شما را افزایش می دهد.

روشهای تشخیص بیماری سل

قبل از انجام هرگونه تستی، پزشک مواردی مانند بررسی سابقه‌ی بیماری‌های قبلی و معاینه‌ی فیزیکی را انجام می‌دهد.

۱. آزمایش خلط

از آنجا که سل می‌تواند نهفته یا فعال باشد، تشخیص قطعی سل با استفاده از کشت خلط انجام می‌شود. دریافت جواب این تست، ۴ تا ۸ هفته به طول می‌انجامد.

۲. تست سل (تست مانتو)

تست پوستی سل که اصطلاحاً به آن تست پوستی توبرکولین یا PPD نیز گفته‌می‌شود، آزمایشی است که برای تعیین اینکه آیا کسی سیستم ایمنی بدن در مقابل باکتری مسبب سل، پاسخ ایمنی ایجاد‌کرده‌است یا خیر. این آزمایش شامل تزریق توبرکولین (عصاره‌ی‌ ساخته‌شده از باکتری از‌بین‌رفته) به پوست است. در حدود ۴۸ تا ۷۲ ساعت پس از تزریق، پوست از نظر ورم بررسی می‌شود. اگر در محل تزریق PPD روی پوست، جوشی با اندازه‌ی بیش از ۵ میلی‌متر ایجاد‌شده‌باشد، تست مثبت تلقی می‌شود. در افرادی که اکنون مبتلا به سل هستند، افرادی که در گذشته در معرض آن بوده باشد یا افرادی که واکسن ب‌ث‌ژ علیه سل دریافت کرده‌باشند، پاسخ تست می‌تواند مثبت باشد. این آزمایش می‌تواند نتایج مثبت کاذب داشته‌باشد (به خصوص در افرادی که با واکسن ب‌ث‌ژ برای سل واکسینه شده‌اند). نتایج منفی کاذب می‌تواند در بیمارانی که نقص ایمنی دارند، ایجاد شود.

۳. آزمایش خون

برای تأیید یا رد سل پنهان یا فعال ممکن است از آزمایش خون استفاده شود. در این آزمایشات از فناوری پیشرفته‌ای برای اندازه‌گیری واکنش سیستم ایمنی بدن در برابر باکتری سل استفاده شده‌است. علاوه بر این، ممکن است از یک آزمایش PCR (واکنش زنجیره‌ای پلیمراز) برای شناسایی آنتی‌ژن‌های سطح باکتری سل استفاده‌شود.

۴. آزمایشات تصویربرداری از ریه

آزمایش دیگر، عکس اشعه‌ی ایکس از قفسه‌ی سینه و سی‌تی‌اسکن ریه است که می‌تواند شواهدی از عفونت ریه را نشان‌دهد.

درمان سل

سل یک بیماری قابل درمان است. همه‌ی افراد مبتلا به سل، بدون توجه به فعال یا نهفته‌بودن بیماری، به درمان نیاز دارند. مصرف آنتی‌بیوتیک برای یک دوره‌ی ۶ تا ۹ ماهه می‌تواند این بیماری را از بین ببرد. چندین آنتی بیوتیک مختلف برای درمان این بیماری استفاده‌می‌شود؛ زیرا برخی از اشکال سل در برابر آنتی‌بیوتیک‌های خاصی مقاوم هستند. درمان سل به نوع عفونت سل و حساسیت دارویی باکتری بستگی دارد. برای درمان سل، از داروی ضد‌سل استفاده می‌شود. این داروها عبارتند از:

  • ایزونیازید (INH)
  • ریفامپین (RIF)
  • ریفاپنتین (RPT)
  • اتامبوتول (EMB)
  • پیرازینامید.

آنتی‌بیوتیک‌های تزریقی مانند:

  • آمیکاسین
  • کاپرئومایسین
  • کانامایسین
  • بداکویلین
  • اتیونامید
  • اسید پارا آمینو سالیسیلیک

عوارض ابتلا به سل

سل بدون درمان، می تواند کشنده باشد. بیماری فعال درمان نشده معمولاً ریه های شما را تحت تأثیر قرار می دهد؛ اما می تواند سایر قسمت های بدن شما را نیز تحت تأثیر قرار دهد. عوارض سل عبارتند از:

  • درد ستون فقرات: کمردرد و سفتی از عوارض شایع سل هستند.
  • آسیب مفصل: آرتریت ناشی از سل (آرتریت سلی) معمولاً باسن و زانو را درگیر می کند.
  • تورم غشاهای پوشاننده مغز (مننژیت): این عارضه می تواند باعث سردرد دائمی یا متناوب شود که برای هفته ها رخ می دهد و تغییرات ذهنی احتمالی را ایجاد می کند.
  • مشکلات کبدی یا کلیوی: کبد و کلیه ها به فیلتر کردن مواد زائد و ناخالصی ها از جریان خون کمک می کنند. سل در این اندام ها می تواند عملکرد آنها را مختل کند.
  • اختلال های قلبی: به ندرت، سل می تواند بافت هایی را که قلب شما را احاطه کرده اند، آلوده کند و باعث التهاب و تجمع مایعات شود که ممکن است در توانایی قلب شما برای پمپاژ مؤثر اختلال ایجاد کند. این وضعیت که تامپوناد قلبی نام دارد، می تواند کشنده باشد.


:: برچسب‌ها: سل , بیماری سل ,
:: بازدید از این مطلب : 70
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : چهار شنبه 31 خرداد 1402 | نظرات ()

صفحه قبل 1 2 3 4 5 ... 155 صفحه بعد